seni hep kötüledim ya istanbul ! sen hiç ağlama olur mu , dayanamıyorum.senden çok şey aldım ben.öğrettiklerini uyguladım belki kaybettim ama hep mücadele ettim.yenildim.düştüm belki ama hep kalkmayı bildim.sen ne olur ağlama dayanamam ..
sevdiklerimi sen bağışladın bana! kaybettiklerimi sen yok ettin. sen hem nefret ettğim hem de çok sevdiğim birisin istanbul ! beni benden aldın yok ettin. nefessiz kaldım.ama sevmekten vazgeçmedim bazı şeyleri..etmiycem de merak etme ! ama sende anla artık.Ben sana yanlış yapmadım ve lütfen sende yapma yeteri kadar yara aldım sayenizde.yeteri kadar kaybettim sevdiklerimi.benden çok şey istediler istanbul..çok şey beklediler benden.. yapamadım! yapamazdım! hep kaçtılar..ben kovaladım..koşmaktan yoruldum .. sonucunda seni bulmak varsa yine koşarım .. hiç durmadan usanmasan ama bir ses ver..gelicem de bana! ya da olumsuz birşey söyle uğrunda çürütmek istemiyorum daha fazla bedenimi ! yüzüm gülerdi bakma..ama içim hep kan ağlardı..şuan bunları yazrkende ağladım! ağlarım ! tutamadım kendimi..böylesi gerçekten daha iyi.çok daha iyi!gittiğin günü hatırlarım! farklı bedenleri gözüme soktuğunu..işte bu deyişlerini ! lanet olası o cahil düşüncelerindi beni bu hale sokan ! senden nefret etmem gerekirken hergeçen gün sana daha çok bağlanmaktan korkuyorum! kendimi çekiyorum senden gücüm yettğince..Ne yapsak boş!bir fırtına çıksa alıp götürse beni birçok şeyden uzak kalsam,tek kalsam da değerini bilsem şu gereksiz bedenimin.sana bakamayan gözlerimi paramparça etsem ellerimle ! bu gücü bulabilsem kendimde.bazı kelimeler gerçekten kifayetsiz kalırmış,bazı şeylerin yanında.söyle bana ruhum! çok acıttı seni çok kanattı..ona sevmediğini söyle,söyle çıkmasın karşına bir daha . ben daha fazla konuşmak istemiyorum ! gücünde dışında bu sefer cümle kurmak .. :,(