Hiç birşey olmasın...
Yokluk?.. Valık?
Donsun.. Dursun...
Donuk donuk durağanlaşsın kalplerimiz, durağan durağan dursun zaman denilen saçmalık potansiyeli.
Gözümdeki yaş dursun yanağımda.
O sussun bişey demesin artık.
Aşk kalsın gittii yerde. Artık her neresiyse orası -bilmek bile istemiorum-
İnsan denen tipler başkalaşsın karakterlerinde, yok olsunlar, kül olsunlar...
Beni temize çeksin kalem tutan ellerin.. Kırılmasın tahta uçlu bıçaklarım. Ete girsin, morarsın eklemlerim.
Kimse sözünü etmesin tüm osözlerin, adı bile geçmesin geçmişliklerimin.
Kendini paralasın yokluğum.
Yokluk?..Varlık?
Bir yara daha almasın kızıla boyanmış lavralarım.
Öyle pis öyle pıhtılaşmış biyer olsunki kalbim, sakın kimse girmeye kalkmasın.
- Varlık yoktur nora! Ben aslında yokum, yok ben diye bişey. Senin kafanda kurduun bi kaçış kapısıyım, muhabbete bi ortak... Ben sadece unutulan dostların yansımasıyım. Eski bi hayalet...-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder