zaman yaklaştıkça artıyordu özlemim aşka.Ya seviyordum,ya nefret ediyor ama vardı duygularım ona karşı olsun istemezdim yine de ama vardı.Daha küçüktük belki.oyun oynadık duygularımızla ama duyguların bi oyuncak olmadığını kimse söylememişti daha öncesinde bize ve biz mesafelerle devam ettik bu oyuna.sen bir oğlan çocuğuydun ve hiç birşeyi bilmiyor sadece boş boş bakıyordun gözlerime sahteydi bakışların ama anlayamazdım bunu.sana ait yazılarıma son vericek miyim ?
-evet vericeğim..!
az kaldı,çok az ..
şubat 5 te biter..
4 şubata gelince eski ruhumu özler gibi özlerim o günü. nefret ettim desem de özeldin hep ve ben canımı çok yaktığın için sevdim seni.Acı çekmeye alştığım için
güzel sözler duymak ve mutlu olmak istemiyorum..uykusuzum yine bir moralsiz.
zaman geçmek bilmiyor ya da çok hızlı ben yerimde sayıyorum cevabını veremem şimdi.
bedenim ruhumun karanlığına hala alışamadı ve hala suçu sana atıyor.Bir çok kişi gibi.Ve bilirim iyiliğim için. bitti dediğimde ya da anlattığımda hissederim gözlerim yanar kapatamam o hırsla ama acır içim.öyle bir sevdiki kalbim seni o nasıl bir hırstı ki herkesi karşıma aldım Ve öylesine pişmanım..seni sevdiğim için değil.
senin uğruna üzdüklerim için.bende paylaşıcam yokluğunu artık gecenin sessizliğiyle ve yastığıma gidip gözlerimi bir daha hiç açmadan uyuyacağım sabaha düşman olup..
'' NEFRET TÜM KANIMA İŞLERKEN,NEDEN HALA ONDAYIM..! ''