Ve o zaman terketmiştim evi karanlık çoktan çökmüştü istanbula çok olmadı bir yaz akşamıydı.Bir serin ruzgar vardı o zamanlar.Karanlıktı geceden bile.duraktaydım.dizlerim titriyordu geldi otobüs bindim.ilerledim arkaya doğru sen vardın.ama ben başka birine gidiyordum.en azından sevdiğini bildiğim ya da ne bileyim avutmak kendimi belki..usulca geldin yanıma ''nereye dedin?'' kulaklık vardı evet kulağımda ama kısmıştım sesini biliyordum gelicektin.sustum sonra..tekrar sordun gidiyorum,öylesine dedim sen o zaman aptal bir bara gittğini söyledin.sonra gideceğim yere yaklaşınca indim o duraktaydı.sarıldı önce hoşgeldin dedi.ucuz ama pahalı bir restauranta gittik.Ben hiç yemek yememiş gibiydim.sen güldün önce sonra baktım yüzüne utandım kestim yemeyi sen devam etmemi istedin,ben bi gayret kaldığım yerden devam ettim.sonra tatlılar geldi çeşit çeşit hal kalmamıştı midemde ama devam ettim büyük bi hırsla.Ve sonra sen verdin hesabı çıktık.saat bilmem kaçı gösterirken evden aramaya başlamışlardı.unutmuştum annemin gece kalkıp üzerimi örteceğini.aç dedi yanımdaki,açmadım.ilerledik sahile doğru soğuktu.üzerinde deri bir ceket vardı harleylerin sonra. saçlarını saldın tokanı taktın bileğime dalgalandı saçların.sonra benim saçlarımı saldın bileğine taktın tokamı. bir kayalığa oturduk gitarını çıkarttın kılıfından başladık çalıp söylemeye.o an çok güzeldi. çoğu şeyi unuttuğumu sanmıştım.ne kadar da yanılmışım..
sabah oldu ver herşey başa döndü.. evdeydim. 9,21 di saat uyuduğumda..