..moralim bozuk hiç keyfim yok bugün..

Bir yalan dışında hiçbirşeysin...

seni özlemekten nefret ediyorum.

sabah her uyandığımda ''sen!''

ruyalarımda ''sen!''

bir rahat ver !

uzun bir yoldayım şimdi meçhul,ıssız ve öylesine karanlık bir yol

sessizliğimin içinde kayboluyorum..

dalga sesleri var kayalıklara vuran,bide meşhur şarapçılar

işte bugün öylesine sessizim.

öylesine sensiz,kimsesiz..

yol devam ettikce ruzgar daha da hızlanıyordu. üşüyordum fakat yürümeme engel değildi bu.

daha da hırslanıyordum her korktuğumda bir ışık çıksa sen diye koşacağım.ama yok.

zifiri bir karanlık içerisindeyim,belkide yine seni özledim.

bir kayalığa oturdum,kulağımda hafif bir müzikle düşünüyorum seni.

Birden ayak sesleri belirdi.Adımlar yaklaştıkca kalbim hızla .çarpıyordu.merak etmek istemiyordum ama

'' Kimdir o ! ''

usulca döndüm ve bir elinde gitarın bir elinde sigaranla yaklaşıyorsun ..Beni görünce orda geçiyorsun başka bi yere ben sana geliyorum,sen kaçıyorsun,koşuyorum,hızlanıyorsun ve şimdi mesafelerce uzaktasın nefes alışlarımı duyuyorum kendimin ve sonunda yetişiyorum sana,sonucu seni bulmaksa..eğiliyorum dizlerine fısıldayarak sana geldim.uzun uzun bakıyorsun..taş olsan dile gelirdin inan..

'' Hadi yine bağır,susma,git de bana ömrüm boyunca çıkmayayım karşına ama yeterki

''Bir Ses Ver ! ''

git de bana gelmem ..kal de sonuna kadar.. ama birşey söyle.ya senden ömrüm boyunca nefret ediceğim birşey de ya da nefes aldığım sürece seni hissetmeme yardım et..

güzel bir ruyayı gerçek sandım....

seni böylesine sevdiğim ve bir o kadar da senden nefret ettiğim için

BENİ AFFET !